benim yazilarim

ve bir masal gibi baslamisti hersey...Ne oldu çabukmu bitti askin hani vazgeçilmezdim hani herseyimdin bu kadar kolaymiydi bir insani sevmek ve bir anda silip atmak sen yasadigini sandigin o piriltili hayatin içinde piriltiya kapilip giden ve önündekileri görmeyip onlari ezip geçensin.!Böyle baslamamisti oysa! Rüzgar gibidir sevmek içine bir girdimi ürperirsin bastan çok korkutucurdur ama sicakligini yakaladinmi vazgeçilmezdir bagimli yapar insani sevdikçe sevesin gelir bir türlü koyamassin yasadigin seyin adini artik o pariltili hayatin bir parçasi oldugunu sanirsin ki iste o anda hayatin acimasizliklari felegin o sivri tokadi iner yüregine ne oldugunu anlamassin çünkü bunu anlicak bir zaman dilimi yoktur yasadigin hayatta.Ama herseye ragmen sevmelissinki karsindakini utandirmalsin sen sevginle hereye karsi koyabilicegini gösterirken o senin karsinda çaresizligiyle sevgisizligiyle ezilmeli iste böyle zamanlarda daha çok sarilmalisin sevdigine ama o sevdigini bilmemeli kendi içinle savamalisinki yüregine söz geçirebilmelisin birak o gitsin yanliz kalacagindan korkma sunu bilki yanlizlik senin en eski sevgilindir sen onu kimler için biraktin ama o seni birakmiyor....Sadece sev sevmenin verdigi heyecanla bir ömür boyu yasaya bilirsin ama sevgisiz kalmis bir insan lastigi patlamis bir traktör gibi kalir yolun ortasinda geriye dönüp baktiginda el sallarsin sevgi sevgisizligi ilk buldugu kesik çizgide sollamistir. Yeterki sevginin gücüne inan insan sevdikçe vardir