|
Bu gün bendeki resimlerini ve mektuplarini yakiyorum.
Küllerini sana gönderecegim. iste!
Hepsi önümde
duruyor. su resim çekilirken karsinda ben vardim,
hatirladin mi? Üzerini ................................
diyerek
imzalamsin. Bu seni seni en çok anlatan resimdi
biliyorum. Bana en yakn oldugun resimdi... Karsinda
ben vardim,
gözlerin gözlerimdeydi... için benimle
doluydu, bakislarin gibi. Önce bu resmini yakacam,
bu en çok sen olan resmini.
Sonra da digerlerini
yakacam. Hepsi birer birer kivrilip kül olacak
sonunda. Ya mektuplarn? Herbirini çok çok öptügüm
mektuplarin...Satir
satir içimde çakili duran mektuplarin.
Onlarda yanacak. Senden madde olan hiçbir sey kalmasn
istemiyorum bende. içimde
biraktigin eziklik yeter artik.
Artk seninle degil, verdigin acilarla avunacam. Seni bütün
arzularin üzerinde,
bütün özlemlerin ötesinde
sevecegim artik. Sensiz bir dünya yaraticagim senden.
Dünya duracak ama sen durmayacaksin.
Zaman bitecek,
ama sen bitmeyeceksin. Bir gün bütün çiçekleri solacak
bahçelerin, yldzlar isikk vermeyecek, günes
dogmayacak
hiç. Ama sen solmayacaksin, sen
eksilmeyeceksin. Seni maddenin disina çikariyorum.
Ölümsüzlügün kaplarini açiyorum sana...
Anlamyor
musun?
Daha düne kadar her yerini ayri ayri seviyordum.
Ellerini tuttugum zamanlar ürperirdim, basim
dönerdi
gözlerine bakinca. Dudaklarin her öpüste yeniden
dünyaya getirirdi beni. Al iste, hepsini sana
birakyorum.
Güzelliinde senin olsun disiliginde..
Göreceksin, bir gün her yerin su mektuplar, su
resimler gibi kül olup dalacak.
Bir
tel bile kalmayacak saçlarindan. Niceleri gibi sen
de göçüp gideceksin bir gün... Önce güzeligin terk
edecek seni.
Ellerin burusacak, belin bükülecek,
ak pak olacak saçlarin. Bos bir çuvala döneceksin.
Gözlerinde o vahsi pirilti
kalmayacak, bütün atesi sönecek dudaklarinin...
Ama ben o halinle bile seni terketmeyeceim. Çünkü
benim içimde hep
bugünkü gibi kalacaksn. Taptaze,
smscak ve korkunç güzel! Yalniz benim gözlerimde
bir manasi olacak bakislarinin. Ben
yok oldugum zaman
da satirlarmda yasayacaksin. Hiç ihtiyarlamadan,
hiç degismeden, hiç tükenmeden... Adim adinla anlacak,
adin adimla...
Mektuplarnla resimlerini yakacak gücü kendimde
bulamasam, o zaman da kendimi yakardim. su herkeste
seni
gören gözlerimi, su her yerde sana kosan
ayaklarimi ve su her zaman sana yazan ellerimi
yakardim. Tenimden yükselen
alevler ta Allaha kadar
uzanir, ona çaresizligimi anlatirdi.
Seni güçsüz, zayif bir insan tarafindan sevilmenin
hayal
kirikligina ugratmamak için, simdi benim yerime,
senden kalanlar yakacam. Ben yasadikça, varligim bütün çaresizliklere
meydan okuyacak. Unutma; seni sevdigim için ölebilirdim, seni sevdiim için yasayacam.
Biraz sonra mektuplarnla resimlerni
tututuracak bir
kibrit çöpü gibi çekiliyorum hayatindan. Her seyiyle
onu sana birakiyorum. Hayatin senin olsun. istersen
hayatm
da.. Ama sen kendinin bile olamayacaksn
artik. Ben yasadikca, adim söylendikçe...
Seni bensizlige ve kendimi sana
mahkum ediyorum..
|
